مثنوی مینیمال ها

به نام خداوند عاطفه ها
میدونستم که بچه ها هرز گاهی سری به وبلاگم می زنند ولی اصلا فکرش نمی کردم پست آخریم اینقدر سر و صدا کنه با اینکه دلم حسابی پر بود، ماجرایی که از دوتا پست قبل  شروع شد و با چت کردن با آقای حامد مقدم وارد مرحله جدیدی شد.
پست قبلی رو چند بار خوندم، شاید برای کسایی که من و شرایط کاریم نمیشناسم این شائبه ایجاد بشه که من از دست آقای حامد مقدم ناراحتم و همه مشکلات بر می گرده به ایشون درست  خلاف چیزی که تو ذهن من بود و هست. داستان من و پیک آبی  از یک مینیمال ساده تبدیل شده به مثنوی که هنوز ادامه داره و شاید با ایده تازه ای که به سرم زده به زودی تموم بشه.